Wil ik moeder worden?
Wil ik moeder worden? wanneer kwam deze vraag bij jou bovendrijven? Is het een wens die er altijd was of is dit op latere leeftijd zo gegroeid? Waar veel jongetjes voetballer of brandweerman willen worden als ze klein zijn, zullen er veel kleine meisjes zichzelf de vraag stellen “Wil ik moeder worden” of ze weten allang dat het hen op het lijf geschreven is. Natuurlijk niet ieder meisje, want ook kapster, danseres of zangeres staan vaak hoog op het lijst.
Als kleine meisjes fantaseren
Als ik terug denk aan mijn vroege jeugd, kan ik me niet herinneren hoe ik als klein meisje dacht over moeder worden. Ik denk gewoon dat ik daar zo jong niet mee bezig was. Wel kon ik heerlijk fantaseren met mijn basisschoolvriendinnetje. In de les zaten we dan te giebelen en te fantaseren over onze verkering en vroegen we onszelf bijvoorbeeld af of hoe onze kinderen eruit zouden zien en of ze slim zouden zijn. Zo lief, grappig en aandoenlijk.
Ik sprak me als jong meisje dus niet heel duidelijk uit over het moederschap, maar wist diep van binnen heus wel dat het in mijn toekomst zou passen.
Op de middelbare school kreeg ik vriendjes, maar ook toen heb ik me met de vraag “Wil ik moeder worden” niet bezig gehouden. Op een gegeven moment kwam daar natuurlijk verandering in. Ik kwam in de leeftijd dat ik voor het eerst seks had en erover na ging denken. Mijn gevoel zei toen, als ik nu zwanger zou zijn, dan wil ik het houden. Ik wil namelijk graag moeder worden!
Ik kan de vraag “Wil ik moeder worden” beantwoorden
Aan het begin van mijn studie kreeg ik mijn eerste serieuze relatie en begon ik me een beeld vormen van mijn toekomst en onze toekomst samen. Ik zag het helemaal voor me; ik wil vijf kinderen, een grote, volle eettafel en dan heerlijk met z’n allen samen eten.
Een groot gezin; mijn opa en oma hebben mij geïnspireerd
Waar die wens voor een groot gezin opeens vandaan kwam? Ik denk dat ik door mijn opa en oma geïnspireerd geraakt ben over het idee van een groot gezin met vijf kinderen. Zij zijn hele warme familiemensen, heel trots op hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Zelf kregen zij vier kinderen, drie kinderen redelijk achter elkaar en hun vierde was een nakomertje. Zij hebben altijd gezegd dat ze ook best vijf kinderen hadden gewild, want er had er nog wel eentje tussen gemogen.
Tijdens onze verkering leefde bij mij dus ontzettend de wens voor een groot gezin, maar eigenlijk hield mijn vriend vanaf het begin de boot al een beetje af. Wij hadden veel vrienden die net even wat verder waren en die kregen allemaal kinderen. Ik genoot daarvan en het versterkte mijn wens voor een groot gezin alleen maar.
Voor iedere traan een euro
Op dat soort moment spraken we ook over onze toekomst en kinderwens. Wanneer hij twijfelend of afwijzend reageerde, dacht ik in het begin ‘het komt nog wel en ik hoef me er nu niet druk om te maken’. Dat ging best wel wat jaren zo verder en elke keer wanneer er een zwangerschapsaankondiging kwam, een babyshower gegeven werd of baby geboren was, voelde het voor mij zwaar en onzeker. Het wordt ook steeds lastiger om blij te zijn voor een ander, terwijl je dat eigenlijk niet wilt. Op de terugweg in de auto kwamen dan de tranen… Voor keer dat ik moest huilen of onzeker was, deed ik een euro (of soms meer) in een potje. Ik visualiseerde ‘dit potje is het spaarpotje voor de kinderkamer’…
Natuurlijk heb ik echt geprobeerd om me voor te stellen hoe het zou zijn als we er bewust voor kiezen om samen te blijven. Er zijn heel veel leuke dingen, los van moeder worden. Ik houd van het leven, van werken en hogerop komen in mijn werk, van leuke dingen doen. Rationeel kon ik het voor me zien, maar mijn onbewuste schreeuwde toch altijd heel hard “NEE”. Ik wil gewoon kinderen en het liefst een groot gezin!.
Hoe pijnlijk ook ik moest kiezen; mijn relatie of mijn kinderwens
Na een aantal jaar was de situatie nog steeds onveranderd en verkeerde ik nog steeds in onzekerheid over de keuze wel of geen gezin stichten samen. Dat er een beslissing gemaakt moest worden, werd voor mij steeds duidelijker. Wat de uitkomst ook is; Ik wil kinderen!
Hoe bijzonder dat uiteindelijk zelfs mijn lichaam zich ermee ging ‘bemoeien’. Ik had al tien jaar zonder problemen een spiraaltje en in dat jaar werd deze er door mijn lichaam uitgewerkt. Ik liet een nieuwe plaatsen en ook de nieuwe werd er binnen een mum van tijd uitgewerkt. Deze gebeurtenissen hebben mij gesterkt om hem voor het blok te zetten, hoe moeilijk dat ook zou worden.
Wederom hield hij de boot af en ik wist dat ik voor mezelf moest kiezen, hoe pijnlijk en verdrietig de consequenties ook zouden zijn. Ik beëindigde onze relatie van 5,5 jaar. Ik wilde verder; ik wil namelijk moeder worden.
Bewust Alleenstaande Moeder; wat zijn de mogelijkheden?
Vrij snel daarna heb ik mijn huisarts om raad gevraagd om mijn kinderwens alleen in vervulling te laten gaan, zonder partner. Natuurlijk wilde ik liever een leuke relatie en dan samen kiezen voor een gezin, maar ik wil niet de vader van mijn kind overhaasten, omdat ik NU een kinderwens heb. Ik dook in de materie en zocht uit wat de mogelijkheden waren.
Lexa, de datingwebsite
Ondertussen sleepte ik mezelf als single ook weer vooruit en schreef mezelf in bij Lexa, de datingwebsite. Mijn tweede date was met Dennis. We spraken af voor een strandwandeling en het klikte ontzettend goed. Ik was er eigenlijk nog helemaal niet aan toe, maar ik vond hem wel heel leuk.
Een paar weken later zijn we samen op vakantie gegaan en binnen twee maanden woonden samen. En zelfs na drie maanden hadden wij het serieuze gesprek of wij samen een kindje zouden willen. Wij zeiden allebei volmondig “Ja”!
Nooit gedacht dat het zo snel kon gaan. Het voelde gewoon goed. We waren soort van katalysator voor elkaar. Het ging in een stroomversnelling en ik wist heel goed op dat moment in mijn leven wat ik niet wilde en wat ik wel wilde. En hij ook!
Daarna ging het snel
Met het idee dat het niet altijd meteen lukt, zijn we direct met anticonceptie gestopt. Ik vertel dit vaak niet in mijn praktijk, omdat het meestal te pijnlijk is voor de vrouwen in mijn praktijk, maar direct in de eerste maand was het raak. Ik was zwanger! Daarmee was niet alleen de vraag “Wil ik zwanger worden”, maar ook de vraag “Is het mijn gegeven om zwanger te kunnen worden” beantwoord.
Het werd ondanks de blijdschap toch een onzekere periode. Nog in mijn proeftijd verloor ik mijn baan. Ook hield ik lang last van bloedingen en was ervan overtuigd dat het mis gegaan was. De kinderwens kon de koelkast weer in. Eerst maar weer op zoek naar een baan en dan zien we wel weer verder.
Na twee weken voelde ik me rot en misselijk en voor mijn gevoel had het te maken met de situatie van mijn werk en de miskraam. Voor de zekerheid deed ik nog een test en wat denk je; er verschenen toch twee streepjes. Ik was toch zwanger en een echo liet een dapper kloppend hartje zien.
Mijn potje van verdriet
Een mooi moment om een in mijn potje kijken en wat bleek; er zat bijna 1000 euro in! Zoveel tranen en nu was het toch zover! Dat gevoel van blijdschap, een gevoel van overwinning, dat gun ik echt iedereen.
Ik had een zware zwangerschap, een traumatische bevalling en ook nog een postnatale depressie daarna. De wens voor die vijf kinderen, die was opeens als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik ben moeder en ik voel zoveel liefde. Dit is eigenlijk al voldoende!
Wel of niet een tweede kindje?
Langzaam groeide toch weer het verlangen voor een tweede kindje. Dit kwam mede doordat ik, toen Morrison 2 jaar was, heel even een positieve test in handen had (helaas is dat misgegaan). Maar ik voelde weer zo’n blijdschap en dat voelde fijn. Ons gevoel zei soms ‘Ja!’ en onze ratio scheurde dat vervolgens weer aan stukken. Zo ging het even door “wel of niet een tweede kindje”. Uiteindelijk besloten we er toch weer helemaal voor te gaan, maar we hadden wel een korte termijn gesteld. Als binnen die periode lukt is het fantastisch, maar anders is het gewoon klaar.
Er gebeurde niets. De termijn werd verlengd en ik ging werken aan mijn blokkades. Wilde ik het medische circuit in of sluiten we het toch af?
We kozen voor het laatste; ik heb voor mezelf een heel mooi ritueel gedaan om afscheid te nemen van die tweede kinderwens.
Geen tweede kindje. Of toch?
Twee weken nadat we dit besloten hadden, sprak ik een collega, fertiliteitsarts Kimiko. Zij is zo’n superfijne vrouw en een heel open minded fertiliteitsarts. Ze kijkt gewoon echt verder dan alleen de medische wetenschap en staat open voor alternatieve therapieën, mindset en voeding. Ik vertelde hoe het gegaan was bij Morrison, onze weg naar een volgende zwangerschap en uiteindelijk onze afgesloten wens voor een tweede kindje.
Kimiko raadde me aan om toch nog een echo te laten maken of mijn baarmoeder in orde was of dat ik mogelijk een niche had in mijn baarmoeder na de keizersnede van de geboorte van Morrison. Een niche is een soort litteken in je baarmoeder waar vocht in blijft staan, waardoor je vruchtbaarheid beïnvloed wordt. Ik bleek inderdaad een niche te hebben, maar niet eentje dit mijn vruchtbaarheid belemmerde.
Ik werd steeds nieuwsgieriger naar de reden waarom het niet lukt en heropende het gesprek met Dennis of we toch een medisch traject willen aangaan. Zijn lieve reactie was dat als ik het echt wilde, we er samen voor zouden gaan.
Wat zal de toekomst ons brengen?
Dus ik heb voor de volgende dag gelijk een doorverwijzing aangevraagd en inmiddels zijn de onderzoeken gaan lopen. Wat ons dit gaat brengen, hoe wij dit gaan ervaren en wat er precies zal gaan gebeuren? We gaan het zien en we nemen iedere keer één stap tegelijk en zolang het goed voelt, gaan we ermee verder. Later zal ik daar uiteraard nog aandacht aan besteden in mijn podcast en blog.
Een tip waar ik mijzelf vaan aan herinner en wat wij allemaal wel eens uit het oog verliezen: Wees lief voor jezelf! We kunnen zo hard zijn voor onszelf, vooral in de reis naar het moederschap.
De Zwanger Worden podcast aflevering 1
Wil je het hele verhaal horen? Luister de Zwanger Worden Podcast aflevering 1. Klik op de link, of vind de podcast in jouw favoriete podcast app
ga naar de Zwanger Worden Podcast
meer over de podcast
In deze aflevering
In de allereerste aflevering van de zwanger worden podcast, gaat het over de stap vóór het zwanger willen worden, namelijk de keuze of je moeder wilt worden. Soms is er een conflict tussen gevoel, hoofd en of omstandigheden. Mijn persoonlijke verhaal, van tranen tot geluk en alles er tussen in. Open en bloot. Het ongecensureerde verhaal, alsof je stiekem meeluistert aan de keukentafel, terwijl ik het aan mijn beste vriendin vertel.
De zwanger worden podcast is gemaakt door Lilian Kruse van BeeMom, hij verschijnt twee keer per week op woensdag en vrijdag.
Voor meer informatie ga naar https://beemom.nl/podcast/
Gratis
Wil je de gratis zwanger worden audio luisteren van BeeMom? https://beemom.nl/gratis/
