Ervaringen operatie aan eierstokken en baarmoeder
Lavinia Frantzen kennen jullie van podcast aflevering 21 waarin we voedingshormonen en het ritme van je cyclus bespreken. Deze keer ga ik nogmaals met haar in gesprek, maar over een heel ander onderwerp. Onlangs heeft zij een operatie gehad aan haar baarmoeder en ik heb zelf een operatie aan mijn linker eierstok gehad. We vertellen waarom we deze operaties hebben gehad en wat onze ervaring is geweest om deze ingreep te laten doen. Want waarom zou je een ingrijpende operatie laten uitvoeren als je zwanger probeert te worden?
Herhaalde miskramen
Lavinia wordt vrij gemakkelijk zwanger, maar zwanger blijven is een probleem. Ze heeft veel miskramen gehad en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De artsen in Nederland konden geen duidelijke oorzaak vinden voor de miskramen. Ze besloot om naar een ziekenhuis in België te gaan waar ze sneller terecht kon en wat meer gespecialiseerd waren. Daar werd al snel uit de onderzoeken duidelijk dat ze een T-vormige baarmoeder heeft. Normaal is het een peervorm waar dus meer ruimte is voor het embryo om vast te blijven zitten. Bij een T-vormige baarmoeder is dat lastiger werd haar verteld. Dat is de reden voor haar herhaalde miskramen en de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het is niet zo dat een zwangerschap of het behouden van een zwangerschap helemaal niet mogelijk is, er zijn alleen meer risico’s aan verbonden met een T-vormige baarmoeder.
Zeldzame T-vormige baarmoeder
Van tevoren had ze al verwacht dat er iets mis zou zijn. Haar oma heeft ook veel miskramen ervaren waardoor die een nu verboden hormoon moest slikken om dat tegen te gaan. Volgens de arts zou het slikken daarvan bij Lavinia een afwijking hebben kunnen veroorzaken. Voor Lavinia was dit een opluchting om te horen. Het is iets genetisch en het ligt niet aan haar leefstijl of voeding. Ook de frustratie dat ze vrouwen helpt om zwanger te worden maar het zelf niet lukte kon ze daardoor een beetje van zich afzetten. Het komt eigenlijk heel weinig voor, zo een vormafwijking van de baarmoeder. Maar Lavinia’s goede vriendin had er ook last van. Gelukkig wonen we in Nederland en zijn er genoeg ingrepen mogelijk om dit op te lossen.
Operatie aan de baarmoeder
Om van een T-vormige baarmoeder een mooie peervorm te maken is een operatie dus nodig. Waar het voor ons als niet-arts heel heftig klinkt en het heel ingewikkeld lijkt, is het voor de artsen iets wat ze wekelijks doen. De arts heeft aan Lavinia uitgelegd wat ze gaan doen. Vervolgens gaan ze vaginaal naar binnen en verleggen eigenlijk een aantal bloedvaten. Dat doen ze stap voor stap en zo secuur mogelijk. Alles onder algehele narcose dus daar voel je helemaal niks van.
Na de operatie
Van tevoren en achteraf heeft Lavinia reiki gedaan. Ze zorgde voor positieve energie richting de baarmoeder. Dat heeft er ook voor gezorgd dat ze positief wakker werd uit de narcose. Ze was voorbereid op de ergste scenario’s die ze om zich heen had gehoord zoals agressie of juist heel emotioneel. Maar dat gebeurde niet bij haar. Pijn heeft ze gelukkig ook niet ervaren. Ze voelde alleen wat krampen alsof ze ongesteld was. Ze mocht geen seks hebben, zwemmen of in bad gaan zolang het bloedde om een infectie te voorkomen. Het voelt nog steeds goed dat ze de operatie heeft ondergaan. Dat is ook haar tip; het moet goed voelen. Als het niet noodzakelijk is en het voelt niet goed, doe het dan ook niet. Dat vind ik ook. Zodra je in de medische molen belandt moet je elk moment op zichzelf bekijken. Elke stap moet goed voelen ook al heb je van tevoren bedacht hoe veel en welke behandelingen je wilt ondergaan mag je altijd op het moment nog veranderen.
Lang wachten met veel pijn
Ik probeerde wel al zwanger te worden maar had nog geen medische onderzoeken laten doen. Ik had al een tijdje last van mijn onderbuik en ging daar uiteindelijk mee naar de huisarts. Ik kan wel wat pijn hebben dus ik wachtte tot het allerlaatste moment en ik het echt niet meer verdragen. Daardoor moest ik een tijdje wachten voordat ik een intakegesprek bij het ziekenhuis kon krijgen. Uiteindelijk kon ik nog vrij snel terecht in het ziekenhuis en daar werd de echo gemaakt. Ik had toen nog geen verstand van echo’s maar ik zag duidelijk een voetbal in beeld wat niet mijn blaas was. De arts kon daar ook niet omheen en na het opmeten bleek dus dat ik een cyste op mijn linker eierstok had met de grootte van een sinaasappel. De enige optie was operatief verwijderen. Met die mededeling vertelde hij ook meteen dat er niks meer ingepland kon worden door het oplaaiende coronavirus. Dat was de eerste medische lockdown dat er geen normale ingrepen werden gedaan in het ziekenhuis. Drie maanden lang moest ik wachten met veel pijn tot ik eindelijk als een van de eerste aan de beurt was.
De operatie met behoud van eierstok
Bij mij kon de operatie niet vaginaal uitgevoerd worden. Ze moesten echt via mijn buik naar binnen. Ze maakten drie incisies. Eentje door mijn navel en twee aan de linker- en rechterkant van mijn buik net onder de bikinilijn. Zo gingen ze met apparatuur op afstand naar binnen. Daar werd de cyste als het ware gepeld. De arts legde het uit als een sinaasappel. Ze maken het schilletje open, halen het vruchtvlees eruit en doen het schilletje weer dicht. Op die manier besparen ze zoveel mogelijk je eierstok. Het makkelijkste is om de hele eierstok eruit te halen maar omdat ik een kinderwens heb, is er gelukkig voor gekozen om het op deze manier te doen. Je ziet ook niets meer van de incisies.
Opgeblazen gevoel
Tijdens de operatie blazen ze je buik op met medisch gas om zo ruimte te creëren voor de ingreep. Dat laten ze er natuurlijk ook weer uit maar er blijft altijd nog wel een beetje over. Na mijn operatie mocht ik pas naar huis als ik naar de wc was geweest. Ik wilde natuurlijk snel naar huis, dus ik sprong uit bed om naar de wc te gaan. Daardoor schoot dat overgebleven gas van mijn onderbuik naar mijn middenrif. Dat is eigenlijk de enige, hevige pijn die ik na mijn operatie heb ervaren. Dat ging ook vanzelf weer weg maar dat heeft nog wel een week geduurd.
Na de narcose
De narcose vonden we allebei een heftige bijwerking van de operatie. Lavinia vond dat het ergste van de hele operatie. Ze heeft daarna nog veel last eraan ondervonden. De dagen na de operatie had ze het gevoel alsof ze een noise cancelling hoofdtelefoon op had en hoorde zichzelf voortdurend praten. Bij mij voelde het een beetje als een mistig hoofd en ik was vooral veel moe. Lavinia heeft daarna ook wat dingen aangepast in haar leefstijl om bijvoorbeeld haar lever te ontlasten en die de tijd te geven om de narcose te verwerken. Zo heeft ze zeker een maand geen alcohol gedronken, veel geslapen en veel voeding gegeten wat de lever ondersteund. Ik had wel een week vrij gepland, maar ik vind het zelf heel lastig om niets te doen. Ik kan niet stilzitten en betrapte mezelf erop dan toch weer te gaan stofzuigen of andere dingen in het huis te gaan doen. Mijn lichaam wil graag in beweging blijven en zoek de grens op tot ik die heb overschreden.
Hulp vragen
Ik vind het zelf verschrikkelijk om hulp te vragen, ik doe dat liever niet. Lavinia heeft hetzelfde. Dat is voor ons allebei een valkuil. Maar na zo een ingreep is hulp toch wel geboden. Met veel tegenzin en een schuldgevoel heeft Lavinia hulp gevraagd aan haar familie met verhuizen. Haar vriend zat al in het buitenland en kon haar dus niet echt te hulp schieten. Ze voelde dat ze de hulp nodig had en was bang dat als ze het niet vroeg dat ze iets kon verpesten wat de artsen juist hadden verholpen. Bang dat de operatie dan voor niets was geweest. Het is goed geweest om toch die hulp te vragen maar ze vindt wel dat je daarin niet moet doorslaan. Het leven gaat natuurlijk wel gewoon door en het is ook goed om juist de dagelijks beslommeringen weer op te pakken.
Gedeelde ervaringen
Het voelt vaak een beetje alsof je er alleen voor staat als je zo een operatie moet ondergaan. Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Ik heb zelf iemand gesproken via Instagram die op dezelfde dag dezelfde operatie als mij heeft ondergaan. Het voelde heel fijn om het daar met iemand over te kunnen hebben en onze ervaringen te delen. Zo had zij een hele andere en langere herstelperiode. Zij moest van haar arts echt een week bedrust houden terwijl mijn arts daar niets over heeft gezegd. Zo is elk persoon ook weer anders en valt geen enkele ingreep of de herstelperiode te vergelijken. Eigenlijk deelt niemand het ook echt uit zichzelf. Pas toen ik mijn ervaring deelde op social media kreeg ik reacties van anderen die ook een operatie hebben ondergaan. Wat ik zelf wel jammer vind, want het is zo fijn om te weten dat ook andere mensen dit doormaken. Lavinia wil er ook meer over gaan delen en vond het meteen helemaal goed om nu samen met mij dit gesprek te doen.
Cyclus na de operatie
Bij mij was mijn cyclus altijd vrij regelmatig. Altijd duurde die ongeveer 25 dagen. Maar sinds de operatie schommelt het tussen de 21 en 29 dagen. Dat verschil merkte ik wel. Ook al was ik nooit zo echt bezig met dat mijn cyclus perfect moest zijn had ik toch in de gaten wanneer die dat niet zo was. Lavinia had haar eisprong tijdens de operatie en werd gewoon netjes op dag 28 ongesteld. Ze werd dus midden in haar cyclus geopereerd. Na de operatie heeft ze pas één echte cyclus gehad en ze denkt wel dat het weer aan het verlengen is, maar kan dat nog niet helemaal met zekerheid zeggen omdat de ingreep zo kortgeleden is geweest. Ze heeft ook alle ovulatietesten de deur uitgegooid. Ze wil niet meer dat het een obsessie wordt en probeert te leren van haar vrienden die het voor even lieten varen en toen spontaan zwanger werden. Loslaten is natuurlijk nooit echt een optie voor een wensmoeder en dat hoeft ook niet.
Vervolgstappen
Ik ben na mijn operatie de medische molen ingegaan omdat er meer aan de hand is dan alleen cyste op mijn eierstok. Je kunt alles wat ik tot nu toe aan behandelingen heb meegemaakt horen in podcast nummer 44; hoe ik herstel na tegenslag en IVF. Lavinia was op het moment van gesprek heerlijk op een welverdiende en rustgevende vakantie in Ibiza. Ze wil haar lichaam goed laten herstellen van de operatie en even helemaal opladen voordat ze verder gaat met haar kinderwens. Natuurlijk waren onze operaties best ingrijpend maar heeft het bij ons gelukkig niet gezorgd voor een obstakel voor onze kinderwens en vruchtbaarheid. Daarin zijn de Nederlandse artsen zeer bekwaam en zijn we zeker blij dat deze ingrepen gewoon mogelijk zijn.
