Open zijn over je kinderwens, nog voor je zwanger bent
In aflevering 11 van de podcast vertel ik wie ik wel en niet vertel over mijn kinderwens. Ik bespreek ook het dilemma van het vertellen aan je werkgever. Twijfel jij ook? Of stuit je nog regelmatig op ongemakkelijke vragen en gesprekken? Luister dan de podcast! zie hierboven aflevering #011 van de Zwanger worden podcast, of ga naar je favoriete podcast app.
Wie vertel ik over mijn kinderwens?
In Nederland heerst er vaak nog een taboe op het praten over het zwanger willen worden en je kinderwens. Vaak neem je wel één of twee mensen in vertrouwen, bijvoorbeeld je moeder, je zus of beste vriendin. Hen vertel je wel over je kinderwens en wat er allemaal speelt, maar waarom zijn wij er nou niet open over? Waarom doen wij dat op deze manier in Nederland? Is dat een cultureel dingetje? En hoe reageer je wanneer ernaar gevraagd wordt? In deze blog help ik je op weg hoe je kunt reageren, wat je kunt doen om je voor te bereiden, hoe ik het zelf aanpakt en waarom vergelijken geen zin heeft.
In andere landen vertellen ze opener over hun kinderwens
In Nederland praten we er, gemiddeld genomen, pas over na de 12-weken echo of wanneer je jouw kinderwens hebt afgesloten, als het niet is gelukt. Lynsi Eastburn, de grondlegger van Hypnofertility, vertelde dat het in Amerika echt anders gaat. Daar praten vrouwen er heel open en, als het even kan, de hele dag over met elkaar. Wat een verschil!
Ik ben er open over, waar mijn man het liever voor onszelf hield
Zelf heb ik daar ook over nagedacht nu wij bezig zijn met het vervullen van onze tweede kinderwens. Wie vertellen we over onze kinderwens en wat gaan we dan vertellen? Onderling verschilden mijn man en ik daar ook over van mening. Hij wilde het liever tussen ons houden om alle vragen, ongevraagde adviezen en meningen buiten te houden. Ik sta daar heel anders in. Heerlijk om erover te praten met andere vrouwen, hun ervaringen te horen en hen ook daarover ook vragen te mogen stellen. Dus mijn Zwanger Worden-podcast past wat dat betreft ook ontzettend goed bij me.
Wil ik gehoord worden? Dan moet ik erover gaan praten
Vroeger tijdens mijn depressies en burn-out durfde ik daar niet goed over te praten, omdat ik bang was de stempel “zwak” te krijgen. Pas tijdens mijn NLP-opleiding heb ik geleerd dat, als ik gehoord wil worden, ik erover moet gaan praten. In het begin deelde ik het alleen met een kring, die lekker veilig, iets verder van mij afstond. Tot mijn grote verbazing leverde dat alleen maar positieve reacties op. Ze steunden mij, waren echt lief voor me en deelden ook hun ervaringen met mij. In plaats van zwak vonden zij mij juist sterk, omdat ik het bespreekbaar durfde te maken en zo zorgde voor verbinding met elkaar. Dit heeft mijn ogen geopend en doe ik sindsdien niet meer geheimzinnig over die tijd; ik heb die depressies gehad en ook twee burn-outs en ik ben er supertrots op dat ik ze overwonnen heb en inmiddels al 5 jaar klachtenvrij ben.
Praten over je kinderwens? Hup, daar komen meteen de goedbedoelde adviezen
Het praten over een gewenste zwangerschap is blijkbaar ook niet voor iedereen heel makkelijk. En begrijpelijk, want stel dat je vertelt dat je al een tijd bezig bent om zwanger te worden, dan krijg je, vaak heus wel goed bedoeld, allerlei tips en opmerkingen om je oren geslingerd. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de volgende opmerkingen/adviezen: ‘Laat het gewoon los!’ ‘Je zult zien dat je zwanger terugkomt van vakantie!’ ‘Je moet zorgen dat je wat afleiding hebt, dan komt het wel goed.’ ‘Wees blij dat je nog geen baby hebt; ik heb geen oog dichtgedaan vannacht!’ ‘Aan wie ligt het bij jullie, dat het niet lukt?’ En ga zo nog maar even door! Allemaal ongevraagde en veel nutteloze adviezen en soms zelfs kwetsende opmerkingen. De intentie van de vrager of degene die het zegt, is vaak heus wel goed. Maar het is hun onwetendheid; ze realiseren zich niet hoe belastend en pijnlijk dit kan zijn.
Hoe ga je om met deze vragen, adviezen en opmerkingen?
Maar hoe ga je hier nou mee om? Je hebt geen invloed op wat anderen tegen je zeggen of aan je vragen, maar je hebt wel invloed op hoe je hierop reageert en je hierdoor voelt. Een manier om te zorgen dat het je minder raakt is, om het antwoord op zulke ‘goed bedoelde, maar oh zo pijnlijke’ opmerkingen voor te bereiden en daardoor voorbereid te zijn. Probeer dit wel te doen vanuit een positieve intentie, want dan geeft het jou ook een betere energie, dan wanneer je de bal heel bitchy terugkaatst.
Ik wil dat het me niet raakt en visualiseer mezelf als zo’n schattig geel eendje
Ook helpt het om je van te voren af te vragen hoe je zou willen voelen na zo’n opmerking. Ik heb voor mezelf bedacht dat ik wil dat het me niet raakt en dat het dus direct weer van me af mag glijden. Zelf doe ik daar een visualisatie oefening voor. Misschien een grappige visualisatie, maar hij werkt wel; ik zie mezelf voor me als een geel eendje met zo’n mooi dicht verendek. Die veertjes zijn vaak een beetje vettig en ieder druppeltje water blijft erop liggen en rolt vervolgens van het eendje af. Het dringt niet door hun veren heen en raakt hen dus niet echt. Zo gaat het dan dus met zo’n opmerking; die rolt, net als een druppel water, zo van mij af.
Bereid jezelf voor; waar heb je behoefte aan of waar ligt juist jouw grens?
Ook bereid ik het vaak voor als ik erover wil praten. Vaak zeg ik dan zoiets als ‘ik wil graag mijn verhaal delen, maar ik heb geen behoefte aan tips of wedervragen.’ Daarmee geef je jouw grenzen aan en help je de ander ook meteen, omdat je geen reactie van hen verwacht, alleen een luisterend oor. En mocht je onverwachts toch een pijnlijke opmerking krijgen of een nutteloos advies, benoem dan ook dat je hier niets mee kunt of dat het pijnlijk is voor je. Dit kan op een rustige, positieve toon, zodat het jou helpt je grens aangeven en de ander helpt om hier rekening mee te houden. Schrijf het allemaal op; dat geeft houvast en rust Schrijf gerust van te voren, op een niet emotioneel moment, even op, hoe je wilt reageren en waar je wel en niet over wilt praten, zodat het goed in je hoofd blijft zitten. Zo weet je voor jezelf waar jouw grenzen liggen. Helderheid en openheid over jouw behoeften helpen vaak om te krijgen wat je wilt of wat je juist niet wilt. Dat hoeft heus niet in één keer goed, maar iedere keer leer je hier weer van en zal je het de volgende keer weer op aanpassen op je vorige ervaring. Ik schreef alles op een dagboekje; wat ik voelde, wat er gezegd werd, wat wel of juist niet wilde horen. Nu gaat het me inmiddels goed af, maar ik wil deze tip graag met je delen.
Het kan helpen om vooraf permissie te vragen om over de kinderwens te praten
Sommige vrouwen zijn er ook van overtuigd dat je er gewoon niet naar mag vragen bij een ander. Maar ik denk echt dat het per vrouw verschillend is, want sommige vrouwen voelen zich juist ontzettend eenzaam in hun fertiliteitsprobleem en hebben dus wel behoefte aan een luisterend oor of het verhaal van iemand anders. Het kan helpen om vooraf permissie te vragen of je er over mag praten.
Vertel je jouw werkgever over jullie kinderwens of jouw vruchtbaarheidstraject?
En dan nog de vraag; vertel je het jouw werkgever dat je bezig bent met kinderen krijgen? Soms wordt er op het werk, onder het mom van een geintje, een opmerking gemaakt van “wordt het voor jullie niet eens tijd om aan kinderen te beginnen?” en dat terwijl je misschien al jaren bezig bent met het vervullen van jouw kinderwens. Je bent hier wellicht bewust niet open over geweest, maar nu valt zo’n opmerking dan toch rauw op je dak. Ook heb ik vrouwen gesproken die er wel open over waren op hun werk en hele fijne, begripvolle reacties kregen van hun werkgever en collega’s. Zij kregen de ruimte om te schuiven met werk of waar nodig hun rust te nemen. Zo belangrijk om die steun en dat begrip te voelen in een traject, zeker als je ook aan de hormonen zit. Mijn advies is om toch jouw directe leidinggevende in vertrouwen te nemen en ruimte te vragen voor de tijd die het traject in beslag neemt. Je zult zien dat het soms hele mooie gesprekken of reacties oplevert.
Vergelijk de pijn van de één niet met jouw eigen pijn
In het verleden trok ik te snel vergelijkingen, op allerlei gebied. Nu kan ik zeggen dat dat mij absoluut niet heeft geholpen. Twee totaal verschillende situaties kun je niet met elkaar vergelijken, dus doe dat ook niet. Zo kan bijvoorbeeld de ene vrouw klagen over te weinig nachtrust door hun baby, terwijl een andere vrouw zo graag een kindje wil, dat zij die nachten op de koop toe zou nemen. Ieders pijn is echt, ieders pijn is relatief, heb daar respect voor en ga het niet met elkaar vergelijken. “Comparison is the killer of joy”, zeggen ze weleens en dit geldt zowel bij positieve of negatieve vergelijkingen, het brengt je nooit verder.
Vergelijken helpt niet; neem liever wat afstand
Mocht je het toch als heel pijnlijk ervaren dat een vriendin blijft klagen over haar zwangerschap of slapeloze nachten, kies er dan voor om meer afstand te houden. Ze zeggen weleens je wordt/bent zoals de vijf mensen waar je het meest mee omgaat. Zoek mensen die je inspireren, energie en een positief gevoel geven, ontspannen zijn, zodat je in die vibe verder kunt en dus niet meer hoeft te vergelijken. Dat is zo lekker!
Nieuwe update over mijn eigen kinderwens
Ook wil ik graag nog een update geven over mijn eigen traject waar ik inmiddels middenin zit. De laatste update gaf ik in podcast 7 en daar vertelde ik dat er een echo gemaakt was bij mijn fertiliteitsarts Dr. Kimiko waarop een niche zichtbaar was. Een niche is plooi in de baarmoederwand door littekenweefsel van een eerdere keizersnee. Wij gingen ervan uit dat dit verklaarde waarom wij al vijf jaar niet op de natuurlijke manier zwanger konden worden. Uiteindelijk besloten we, na deze echo, toch verder te gaan kijken of er meer aan de hand was. Er is bij mij 2x bloed afgenomen en nogmaals een echo gemaakt en er is natuurlijk zaadonderzoek gedaan
Die niche was niet het enige probleem; de FSH-waarde was te hoog en AMH-waarde veel te laag
Uit deze echo bleek dat de niche niet alles bepalend was, dat mijn baarmoederslijmvlies in orde was en dat er ook voldoende follikels klaar lagen voor een volgende cyclus. Mijn FSH was wel aan de hoge kant en verder was eigenlijk alles wel ok. Ik heb toen nog weken moeten wachten op de AMH-waarde uit mijn bloed. De AMH-waarde zegt iets over de eicelreserve en over de mate waarin je te stimuleren bent door hormonen. Uiteindelijk kwam de uitslag binnen; mijn AMH bleek 0,6 en dat is echt extreem laag en dus niet goed. Dit is een waarde die past bij dames die richting de overgang gaan. Dit had ik niet verwacht! De niche bleek dus niet ons enige probleem; mijn te hoge FSH, mijn veel te lage AMH en een verminderde zaadkwaliteit kwamen daar nog eens bij. Dat viel tegen!
Meteen ging ik mezelf weer vergelijken met andere vrouwen
Ik ging mezelf meteen vergelijken met vrouwen met een te lage AMH die in mijn praktijk waren geweest en waarbij het nooit meer was gelukt om een kindje te krijgen. Weer die vergelijkingen waar je dus niet van opknapt. Dat is de reden waarom ik zo ontzettend blij ben dat ik, naast het ziekenhuis, ook klant ben bij Kimiko in haar eigen kliniek, Sakura Clinics. Ik kon mijn vragen en angsten meteen via WhatsApp met haar delen. Ze gaf aan dat het een reden is om snel aan de slag te gaan, maar ik was volgens haar zeker niet hopeloos. Dat had ik nodig!
We beginnen met IUI en wel nu meteen
Ze stelde voor om direct te beginnen met IUI en juist geen IVF, omdat ik waarschijnlijk door mijn lage AMH niet goed zou reageren op de hormonen. Ik voelde me gehoord en we hebben samen een plan gemaakt om te starten met IUI. Aangezien ik geen tijd te verliezen had, hoefde ik niet op de wachtlijst. Die tijd had ik simpelweg niet. Dat is dus mijn huidige update; we gaan starten met maximaal 3x IUI en of wij daarna nog in aanmerking willen komen voor IVF, weten we nog niet. We gaan dit eerst vol positiviteit aan en hier onze energie in steken. We gaan ervoor!
De luisteraarsvraag; hoe ga je om met tegenslag en teleurstellingen?
De luisteraarsvraag van deze podcast was door meerdere vrouwen ingestuurd, dus erg waardevol om te behandelen. De vraag luidt; “Hoe gaan we nou om de tegenslagen en teleurstellingen?”. Zelf laat het zeker de eerste dag helemaal toe. Ik praat er bijvoorbeeld over met mijn moeder en Kimiko of ik schrijf erover in mijn dagboek. Zeker die eerste dag ga ik het niet uit de weg. Ook ga ik heel actief en mindfull voelen in mijn lijf waar mijn pijn zit. Soms zit het in mijn keel, soms rondom mijn hart en zo krijgt het de aandacht die het ook verdient. Daarna zal het minder worden, soms al binnen een paar minuten. Die avond ga ik lekker in bad en vroeg naar bed en meestal voel ik me dan de volgende dag weer als herboren en kan ik weer vooruit.
Gratis workshop
Wil je meer tips om je vruchtbaarheid te verbeteren, weer rust te krijgen in je hoofd en vertrouwen in je lichaam? Kom dan naar de gratis workshop. Online en privé te volgens in de vorm van een webinar. Kijk hier voor de volgende datum en om je aan te melden.
